Jezioro w Łojewie

 
Album  - Mysia Wieża i jezioro Gopło, solanki inowrocławskie, rozstajne drogi na południowych Kujawach, okolice Inowrocławia » więcej

Jezioro Gopło
Gopło to płytkie, polodowcowe jezioro przepływowe, położone w tzw. rynnie goplańskiej. Jest największym jeziorem na pojezierzu Kujawsko-Wielkopolskim i dziewiątym pod względem wielkości w Polsce o powierzchni 2154,4 ha w tym 25,5 ha przypada na wyspy. Misa Jeziorna ma 25 km długości i 200 - 2000 m szerokości. Średnia głębokość jeziora wynosi 3,6 m a maksymalna 16,6 m. Jezioro posiada urozmaiconą linię brzegową o długości 87,5 km, liczne zatoki, wyspy i półwyspy. W przeszłości jezioro było znacznie większe, a jego rozlewisko przypominało morze, stąd nazwane było "Mare Polonorum" tj. Morze Polaków.

 

Kujawy to kraina historyczna, region etnograficzny i dialektologiczny na Pojezierzu Wielkopolskim, w dorzeczu środkowej Wisły i górnej Noteci. Na północy graniczy z Pomorzem Gdańskim, na zachodzie z Wielkopolską (z Poznańskiem na północy i Kaliskiem na południu), na wschodzie z Mazowszem. Granice Kujaw biegną lewym brzegiem Wisły od ujścia Skrwy na południu po ujście Wdy na północy, ciągną się ku zachodowi do Koronowa i Nakła po Pakość do Noteci, dalej skręcają na zachód od rzeki, przechodzą przez jezioro Trląg, łukiem przecinają lasy strzelneńskie, dochodzą do Jeziora Skulskiego i górnej Noteci. Dalej obejmują Jezioro Brdowskie, Chodecz i Lubień Kujawski, aby dojść poprzez Skrwę do Wisły. Niektórzy etnografowie i historycy uznawali ziemię dobrzyńską i ziemię chełmińską za część tego regionu  - piękne zdjęcia zrobione na wikipedia » zobacz

Na Kujawach
Na Kujawach rżną skrzypice: Skoczę w tanek, dziewczę chwycę, Chwycę dziewczę spoza stoła, Wykręcę je dookoła.

Dokoluśka widno z nieba, Dokoluśka bochen chleba, Dokoluśka talar biały, Dokoluśka - świat je cały!

Niech ta w podłuż tańczą pany Z izby za próg - odbijany... Na Kujawach, chwalić Boga,

Chłop nie przejdzie w tańcu proga! » więcej

Nauka tradycyjnego / właściwego / tańca "Kujawiaka" » zobacz

«  Stare legendy kujawskie - kliknij w obrazek

Jesienią parki w Inowrocławiu wyglądają pięknie a szczególnie parki w Inowrocławskich Solankach.

Inowrocław
Trochę historii Inowrocławia, zdjęcia z różnych miejsc miasta, z Solanek, oraz terenów sąsiadujących z miastem » zobacz

Link » Sławni ludzie Inowrocławia |  Kroniki Inowrocławskie |  Zdjęcia Inowrocławia |  Rynek

Bydgoszcz
Na zdjęciu Opera Nowa - zakole Brdy na granicy Starego Miasta i Śródmieścia Bydgoszczy. Bydgoszcz to jeszcze Kujawy, chociaż nie ma do końca zgody pomiędzy etnografami, jedni mówią że Kujawy a inni że Pomorze, no i być tu mądry ale pominąwszy różnicę zdań trzeba stwierdzić, że Bydgoszcz to bardzo duże i piękne miasto. Do tego wpisu dołączam album » zobacz

Synogać
Moja rodzinna wieś położona jest nad rzeką Notecią, pomiędzy Sompolnem, Wierzbinkiem i Zaryniem. Sąsiaduje z wsiami: Spólnikiem, Łyskiem, Chlebowem, Gajem, Boguszycami, Boguszyczkami, Posadą i Zielonką. Wzdłuż rzeki rozciągają się łąki torfowe, na których dawniej mieszkańcy kopali i suszyli torf na opał. W okolicy rosną stare lasy: Olchowy, w dolinie rzeki, oddalony od wsi około kilometra, w kierunku Rynu, oraz sosnowy z dala od mokrych łąk, kilometr od wsi, w kierunku Zielonki, Boguszyc. Ziemia, którą uprawiają mieszkańcy, przeważnie słaba, piaszczysta, żytnio-kartoflana. zobacz  »  Synogać
Album ze zdjęciami ze spacerów w lesie synogackim w pobliżu miejsca rodzinnego oraz kilka zdjęć nie związanych z lasem. Zdjęcia zabudowań sąsiadów, zdjęcia powiązane z odkrywkową kopalnią "Konin", która zdegradowała środowisko. W studniach woda wyschła, kanały zarosły, olchy uschły, a wydobycie podobno jest na granicy opłacalności z powodu bardzo małych pokładów węgla brunatnego, które jak wierzyć niektórym ludziom są bardzo płytkie i węgiel jest w postaci błotnej. Las w Synogaci rozrósł się i mam nadzieję że pomimu obsuszenia terenów przez kopalnię jakoś przeżyje. Na taką degradację zgodził się wójt gminy Wierzbinek do której należy Synogać. Zgoda gminny została podyktowana chęcią podatków i różnych wpłat z kopalni. Nie wiem czy kopalnia pokrywa podatki które płacili rolnicy wykwaterowani przez kopalnię i jaki ma zysk, jednak widać że gmina dużo zrobiła w regionie, między innym wyremontowała zabytkowy pałac. W albumie tylko niektóre zdjęcia są opisane reszta sama się opisuje. Zobacz link do Albumu   »   Las i okolice

Sompolno
Sompolno to stara miescowość która uzyskała prawa miejskie i które były jej zabierane i z powrotem przywracane, obecnie jest miastem, które po roku 1991 bardzo się rozbudowało. Synogać z Sompolnem łączy więź szczególna poprzez parafię św. Marii Magdaleny. Synogać należy do tej parafii, tu byliśmy, chrzczeni, tu chodziło się do kościoła, po za tym tu jeździło się na zakupy, na co tygodniowe targi, tu było liceum i które jest do dziś. Tu można było znaleźć pracę w różnych instytucjach i zakładach pracy.

Boguszyce
Na banerze jest fragment zdjęcia, pole, truskawki i droga do gospodarstwa stryja, ale od strony wsi Posady i Zielonki a po przewnej stronie, około kilometra od zagrody, przez łąki były Boguszyce. Obecnie są tylko Boguszyce a Boguszyczki znikły z mapy świata, w tym miejscu są wykopaliska po węglu brunatnym.
Zobacz  »  Boguszyce

Wierzbinek
Gmina Wierzbinek skupia kilkadziesiąt miejscowości między innymi Synogać, która oddalona jest o około cztery kilometry. Mieszkańcy tych miejscowości zwykle są bardzo mocno związani ze swoją gminą, bo tam mogą załatwić swoje sprawy urzędowe. Gmina zapewnia swoim mieszkańcom ogólne warunki do życia codziennego oraz naukę i kulturę. Wierzbinek stał się gminą od 1975 roku i miał swoją siedziebę w pałacu rodziny Chrząszczewskich. Do roku 1975 roku część pomieszczń w pałacu była zamieszkiwana a w dużej sali odbywały się różne zebrania i wiece albo zabawy.
Ostatecznie gmina przeprowadziła się do nowego budynku w 2012 roku w grudniu. Po gruntownym remoncie pałac stał się siedzibą Szkoły Muzycznej I Stopnia w Radziejowie Filia w Wierzbinku. Trzeb tu nadmienić że zespół Pałacowo-parkowy został wpisany do zabytków ruchomych Wielkopolski w 1989 roku.
Link:  » Zobacz Urząd Gminy w Wierzbinku  |  Mapa gminy Wierzbinek

                    Pałac w Wierzbinku
Historia budowy pałacu w Wierzbinku
Nieznany czas powstania pałacu w Wierzbinku od dawna nie dawał mi spokoju, podejmując wiele razy próbę ustalenia daty budowy kończyło się to niepowodzeniem. Ale nie odpuściłem i udało się. Zwróciłem się do pięciu różnych archiwów poszukując jakichkolwiek dokumentów, akta hipoteczne nie zachowały się nigdzie a akty notarialne mogły być sporządzane w wielu miejscach i znalezienie takiego aktu to jak szukanie igły w stogu siana. Jednak udało się ustalić czas powstania nieco inaczej, pisząc bardzo dużo o rodzinie Chrząszczewskich historia budowy pałacu to trochę jak wisienka na torcie. A więc z budową pałacu w Wierzbinku było tak: po uwłaszczeniu chłopów w 1864 r., powołano Komisję Likwidacyjną. Do jej kompetencji należało obliczanie, na podstawie tabel likwidacyjnych, odszkodowań dla poszczególnych właścicieli dóbr z tytułu uwłaszczenia chłopów. Właścicielem Wierzbinka był wtedy Aleksander Chrząszczewski. Na podstawie decyzji nr 616 tej komisji z dnia 24 I 1867 r. przyznano mu odszkodowanie za utracony majątek w wysokości 14 224 rubli 28 kopiejek. Jak na tamte czasy kwota bardzo wysoka, ale też powierzchnia uwłaszczonych gruntów wynosiła ponad 1300 morgów. I to po wypłacie tego odszkodowania podjęto się budowy pałacu. Rok później w 1868 r. do Wierzbinka przybywa murarz i robotnicy. Posiadając zaplecze finansowe budowa trwała maksymalnie około 5 lat. Z pozostałej kwoty odszkodowania około 1875 r. Aleksander Chrząszczewski nabywa jeszcze majątek Ziemięcin, a w późniejszych latach Wiecinin oraz Broniewek które przekazuje synom. Potwierdzeniem rozpoczęcia budowy pałacu w 1868 roku była wnikliwa analiza aktów stanu cywilnego począwszy od 1850 roku bo dotychczas pewne było że pałac powstał w drugiej połowie XIX wieku. W majątku Wierzbinek zamieszkiwali głównie pracownicy folwarczni tj. fornal, wyrobnik, parobek, sługa, kucharz, lokaj, rządca, ogrodnik czy kowal. Dopiero w 1868 roku pojawia się murarz oraz robotnicy, po ukończeniu budowy nie znaleziono już murarza a dalej pracowników folwarcznych. Tym więc sposobem udało się ustalić wypłacone właścicielowi odszkodowanie za które mógł spokojnie podjąć się budowy tak okazałego pałacu.
Autor: Jarek Figas
Źródło: Dziennik Urzędowy Gubernii Warszawskiej nr 3 z 1867 r. oraz akta stanu cywilnego parafii w Sadlnie z lat 1850 - 1880

Zobacz pałac po kapitalnym remoncie » Pałac w Wierzbinku
 
Noteć - Największy dopływ Warty. Długość rzeki - 388 km. Powierzchnia dorzecza wynosi 17 tyś. km2. Rozpoczyna bieg na Pojezierzu Kujawskim, w pobliżu miescowości Przedecz, a kończy w Warcie, w Santoku koło Gorzowa Wielkopolskiego. Większe miasta nad Notecią: Kruszwica, Inowrocław, Łabiszyn, Nakło nad Notecią, Ujście, Czarnków, Drezdenko, Santok. » więcej

Orle - Jezioro Głuszyńskie (Orzelskie) znajduje się w woj. Kujawsko-Pomorskim, niedaleko Radziejowa Kuj. Przez jezioro przepływa rzeka Zgłowiączka - lewobrzeżny dopływ Wisły we Włocławku. Jezioro przynależy do trzech gmin: Jezioro w Orlu Topólka, Bytoń i Piotrków Kuj. (Orzelskie) - tak nazywane przez mieszkańców Orla, które nad tym jeziorem jest położone. Nazwa również przyjęła się wśród niektórych, okolicznych wsi. » więcej

Jan Kasprowicz
Jan Kasprowicz - polski poeta ur. 12 grudnia 1860 w Szymborzu na Kujawach, zm. 1 sierpnia 1926 w Zakopanem

Jan Kasprowicz
Sonet I z cyklu "Z chałupy"

Chaty rzędem na piaszczystych wzgórkach;
Za chatami krępy sad wiśniowy;
Wierzby siwe poschylały głowy
Przy stodołach, przy niskich obórkach.
Płot się wali; piołun na podwórkach;
Tu rżą konie, ryczą chude krowy,
Tam się zwija dziewek wieniec zdrowy
W kraśnych chustkach, w koralowych sznurkach.
Szare chaty! nędzne chłopskie chaty!
Jak się z wami zrosło moje życie,
Jak wy, proste, jak wy, bez rozkoszy...
Dziś wy dla mnie wspomnień skarb bogaty,
Ale wspomnień, co łzawią obficie - Hej! czy przyjdzie czas,
co łzy te spłoszy?!...

Raz na ludowo
A ja bidny nieboroczek
Uciekła mi Kasia w ksioczek
Ja do ksioczka ...
Chodź, zatańczym kujawioczka  »  więcej    Gęsi za wodą  »  więcej    Czyja to dziewczyna  »  więcej

                                                                              Zespół Pieśni i Tańca Radziejów

Radziejów
W 1272 roku Radziejów Kujawski uzyskał prawa miejskie od Kazimierza, księcia Kujaw. W 1298 roku książę kujawski Władysław nadał mu prawa magdeburskie. W okresie 1332 - 1343 Radziejów należał do Zakonu Krzyżackiego. Od XIII aż do XVIII wieku Radziejów pozostawał miastem królewskim. W 1422 roku w Radziejowie odbyły się zaręczyny Jadwigi, córki Władysława Jagiełły, z synem margrabiego brandenburskiego. Radziejów był miejscem zbierania się sejmików województwa brzesko-kujawskiego.
Po II rozbiorze w 1793 r. Radziejów został włączony do Prus. Należał do prowincji Prusy Południowe, departament poznański. W 1807 roku wszedł w skład Księstwa Warszawskiego, a w 1815 roku - do podległego Rosji Królestwa Polskiego, w którym pozostawał przez kolejne sto lat.
W okresie 1939 - 1945 Radziejów znalazł się na terenach okupowanych przez Niemcy. Został bezpośrednio włączony do III Rzeszy, w granicach tzw. Kraju Warty (rejencja inowrocławska, powiat ciechociński).

Kuajawiak  - Oberek to piękny ludowy taniec, zobacz klip  »  Kujawiak Oberek